How it all started…
By chance, we came into contact with the Weimaraner when we let our Dalmatian female mate with a breeder who owned this beautiful breed. At that time, the number of Weimaraners in the Netherlands was still very small. We instantly fell in love with the breed and immediately ordered a puppy. This was in 1975. Our first Weimaraner, “Lady Kallista of the Three Turnip’s,” was born on July 27, 1976. Kallista arrived in early October 1976, and by the end of that year, we moved to our current residence, where we had more space to expand our “dog hobby.” In 1977, we registered our kennel name and began showing Kallista.
Soon after, we ordered another puppy from a partially different line from the same breeder: “Lady Mara of the Three Turnip’s.” This puppy arrived in November 1977 and was a half-sister to Kallista. In 1980, we bred our first litter with Lady Kallista, but Lady Mara became the foundation mother of our kennel. She possessed all the qualities described in the breed standard and achieved numerous championships both domestically and internationally. To this day, we continue to breed with dogs that descend directly from her line. To learn as much as possible about the breed, we attended many Weimaraner Club events, including club shows and hunting competitions organized by the German and Austrian breed associations, as well as the Belgian club and, of course, the biggest show in the world, Crufts in England. There, we connected with various Weimaraner breeders, which greatly enriched our knowledge about the breed.
To refresh our bloodlines, we imported two short-haired dogs: a male and later a female. The male, “Coastedge Silvergrey Flash,” came to us from England at 7 weeks old in 1991 and quickly became a favorite of ours and many others. He has many descendants and passed on his excellent traits to many of his offspring. Although he just missed becoming a Dutch Show Champion, his character was so perfect that everyone wanted this dog. He did win the titles of Best Male and Best of Breed at the Weimaraner Club Match in 1991. Another import, “Britfeld Original Choice,” also known as “Sunny,” arrived in the Netherlands at 10 weeks old. She quickly became a Dutch Show Champion, and five of her descendants also earned these titles. Her name still appears in various pedigrees today.
Wim was eager to find a long-haired female, but at that time, it was already challenging to find a short-haired puppy, let alone a long-haired one. After attending the 60th anniversary of the Austrian Weimaraner Club, the purchase of a long-haired puppy came closer to reality. In Austria, there are still more long-haired Weimaraners than short-haired ones. A particular female caught our attention, and we asked the owner to notify us when she had a litter. This is how our first long-haired dog, “Cessy vom Hofratsteich,” joined our pack.
Wim became enthusiastic and began working with “Shivonne,” as we named her. She had a lot of hunting talent and a very social character. Together, they achieved a “VJP” and later an “HZP” in Germany, even though Wim was an inexperienced handler. Unfortunately, she passed away far too young at the age of six due to a twisted stomach. After Shivonne’s death, we were eager to get another long-haired female, once again imported from Austria: “Asta von Wald und Feld,” known as “April.” Unfortunately, she was not very successful in breeding, and we couldn’t keep a female from her line. Currently, we still have a long-haired male who is over 10 years old. We no longer breed long-haired dogs, but fortunately, other breeders have taken up this task, and various long-haired litters are born each year.
Since 2004, Chantal Kok-van der Horst has been a co-owner of our kennel. Since she was 15, she has shown many of our dogs and breeding products to the Dutch Championship. Due to her personal life, she currently doesn’t have the opportunity to breed, so in 2014, we asked Esther van Eck-Ruesink to continue with our kennel name. Esther bred a Weimaraner litter in 2014 under her own kennel name, “van Vreeswijk,” using a female from our lines. Since 2015, she has continued breeding as a co-owner of our kennel. It is wonderful to see that our kennel is being carried on by true lovers of the breed. We will continue to breed for the time being, and it’s heartening to see many of our previous puppy buyers returning for a new puppy.
Hoe het ooit begon…
Bij toeval kwamen we in contact met de Weimaraner toen we onze Dalmatiner teef lieten dekken bij een fokker die dit prachtige ras had. In die tijd was het aantal Weimaraners in Nederland nog erg klein. We werden direct verliefd op het ras en bestelden meteen een pup. Dit was in 1975. Onze eerste Weimaraner, “Lady Kallista of the Three Turnip’s,” werd geboren op 27 juli 1976. Kallista arriveerde begin oktober 1976, en eind dat jaar verhuisden we naar onze huidige woonplaats, waar we meer ruimte hadden om onze “hondenhobby” uit te breiden. In 1977 registreerden we onze kennelnaam en begonnen we met het showen van Kallista.
Al snel bestelden we een pup uit een andere lijn bij dezelfde fokker: “Lady Mara of the Three Turnip’s.” Deze pup arriveerde in november 1977 en was een halfzus van Kallista. In 1980 fokten we ons eerste nest met Lady Kallista, maar Lady Mara werd de stammoeder van onze kennel. Ze bezat alle eigenschappen die de rasstandaard voorschrijft en behaalde vele kampioenschappen in binnen- en buitenland. Tot op de dag van vandaag fokken we met honden die uit haar directe lijn stammen. Om zoveel mogelijk over het ras te leren, bezochten we naast shows ook evenementen van de Weimaraner Clubs, zoals clubshows en jachtwedstrijden van de Duitse, Oostenrijkse, en later de Belgische rasvereniging, en natuurlijk de grootste show ter wereld: Crufts in Engeland. Daar kwamen we in contact met verschillende Weimaraner fokkers, wat ons veel kennis over het ras opleverde.
Om onze bloedlijnen te verfrissen, importeerden we twee kortharige honden: een reu en later een teef. De reu, “Coastedge Silvergrey Flash,” arriveerde in 1991 uit Engeland op 7 weken oud en werd al snel onze en andermans favoriet. Hij heeft veel nakomelingen en heeft zijn goede eigenschappen doorgegeven aan zijn kinderen. Hoewel hij net geen Nederlands Showkampioen werd, was zijn karakter zo perfect dat iedereen deze hond wilde hebben. Hij won wel de titels van beste reu en beste van het ras op de Weimaraner Clubmatch in 1991. Een andere import, “Britfeld Original Choice,” ook wel “Sunny” genoemd, kwam op 10 weken naar Nederland. Zij werd snel Nederlands Showkampioen, en vijf van haar nakomelingen behaalden ook deze titels. Haar naam komt nog steeds voor in verschillende stambomen.
Wim wilde graag een langharige teef, maar het was destijds al moeilijk om een kortharige pup te vinden, laat staan een langharige. Na ons bezoek aan het 60-jarig jubileum van de Oostenrijkse Weimaraner Club, kwam de aanschaf van een langharige pup dichterbij. In Oostenrijk zijn er meer langharen dan kortharen. Een teef sprak ons bijzonder aan, en we vroegen de eigenaar om ons te informeren wanneer hij een nest van haar had. Zo kwam onze eerste langhaar, “Cessy vom Hofratsteich,” bij ons in de roedel.
Wim kreeg de smaak te pakken en begon met “Shivonne,” zoals wij haar noemden, te werken. Zij had veel jachttalent en een zeer sociaal karakter. Samen behaalden ze in Duitsland een “VJP” en later een “HZP.” Helaas stierf ze veel te jong, op zesjarige leeftijd, aan een maagkanteling. Na haar overlijden wilden we snel een nieuwe langharige teef, opnieuw geïmporteerd uit Oostenrijk: “Asta von Wald und Feld,” ook wel “April” genoemd. Helaas was ze in de fokkerij minder succesvol wat betreft het aantal pups, en we hebben uit haar lijn geen teef kunnen aanhouden. Momenteel hebben we nog een langharige reu van meer dan 10 jaar. We fokken niet meer met langharen, maar gelukkig hebben andere fokkers dit opgepakt, en tegenwoordig worden er jaarlijks diverse langharige nesten geboren.
Sinds 2004 is Chantal Kok-van der Horst mede-eigenaar van onze kennel. Vanaf haar 15e jaar heeft ze veel van onze honden en fokproducten naar het Nederlands Kampioenschap geshowd. Vanwege haar privéleven heeft ze momenteel geen mogelijkheden om te fokken, en daarom hebben we in 2014 Esther van Eck-Ruesink gevraagd om met onze kennelnaam verder te gaan. Esther heeft in 2014 een Weimaraner-nestje gefokt onder haar eigen kennelnaam “van Vreeswijk,” met een teef uit onze lijnen. Sinds 2015 gaat zij verder met de fokkerij als mede-eigenaar van onze kennel. Het is fijn om te zien dat onze kennel wordt voortgezet door echte liefhebbers van het ras. Zelf blijven wij voorlopig nog fokken, en het is leuk om te merken dat veel van onze vroegere pupkopers terugkomen voor een nieuwe pup.
